Categorie: Rozenkrans aan de Grenzen

Waarom is de « Rozenkrans aan de Grenzen » zo belangrijk ?

De “Rozenkrans aan de Grenzen” werd voorgesteld door een groep Poolse gelovigen . Dit  initiatief verspreidde zich geleidelijk over verschillende landen en over de hele wereld. Het initiatief  beantwoordt aan de eerste oproep  van de Allerheiligste Maagd in Fatima:” Bid elke dag de Rozenkrans voor de Vrede  in de wereld en om het einde van de oorlog te bekomen.”

De Rozenkrans: een volmaakt gebed

Bij elke verschijning herhaalde  Onze Lieve  Vrouw  van Fatima  deze vraag. Deze devotionele praktijk blijkt zo de hoeksteen te zijn van het geestelijk bouwwerk dat  God wilde oprichten  om de wereld te redden. De wereld die  ten prooi was aan  materiële en morele verwoestingen, veroorzaakt door de Eerste Wereldoorlog. Een ergere tweede oorlog zou aanvangen onder het bewind van Pius XI, indien niet op Haar verzoek  werd ingegaan.

Waarom stelde de Heilige Maagd deze dringende oproep prioritair ?

Het antwoord kunnen we vinden in  de natuur zelf van het Rozenkransgebed, waarvan het  dagelijkse Rozenhoedje deel uitmaakt. Vele  heiligen beschouwen  de Rozenkrans als de hoogste vorm van gebed , omdat de Rozenkrans in de eerste plaats  alle kwaliteiten van een volmaakt gebed omvat en gericht is aan het meest volmaakte  Schepsel : Maria Onbevlekte Ontvangenis, Moeder van God, en Moeder van alle mensen..

De Rozenkrans is vooreerst een mondgebed .  Door de herhaling van het Weesgegroet , worden  onze gedachten  niet  afgeleid van de  mysteries, die ons ter meditatie worden aangereikt om de  vruchten te bekomen  , verleend  door Christus en Zijn heilige Moeder voor  onze redding.

Het regelmatig  herhalen  van de verschillende mysteries  die de Heilige Maagd  zelf aan de Heilige Dominicus overhandigde , maakt het mogelijk, de herinneringen  aan het leven van Christus en Maria  te bestendigen  in onze gedachten . De Rozenkrans verenigt  onze harten met het hart  van onze Onbevlekte  Moeder  Maria en laat ons toe om ons te verdiepen in de kennis van deze geheimen, om binnen te dringen in de kern ervan  en om er de talrijke genades en vruchten van te ontvangen. Want de deugd van dit gebed is om ons juist te laten doordringen in de gevoelens van Maria die alles wat ze zag, in haar hart bewaarde.

Het is ook een gemeenschappelijk gebed. Als dusdanig  bevestigt de Rozenkrans ons de aanwezigheid   onder ons van Haar , die boven alles onze Hemelse  Moeder en Koningin is .

De Heilige pastoor van Ars verwoordde het als volgt: “Als één brandende strohalm licht en warmte uitstraalt, hoe zou dan niet een menigte van strohalmen immens veel licht en warmte uitstralen.”

De “Rozenkrans aan de grenzen “wil op deze wijze allen verenigen ,  rond de Heilige Maagd , door de band van de liefde ! Allen verenigd als één spirituele familie, samen ook met alle kinderen die door de zonde afgedwaald of verspreid zijn .

De Rozenkrans: school van het Christelijk leven

Ten tweede is de volmaaktheid van het Rozenkransgebed toe te schrijven aan het feit dat het veel  méér is dan een school van gebed ( gebedsschool ).

De herhaaldelijke  meditatie  van de geheimen  van de Rozenkrans  opent de weg naar de contemplatieve overweging van het werk van Jezus en Maria voor onze zaligmaking. De bewondering leidt ons  tot  erkentelijkheid  en dankbaarheid voor zoveel  onmetelijke goddelijke liefde tegenover de zondaars die wij zijn, en leidt  uiteindelijk  naar onze volledige toewijding van zuivere  liefde aan de Heilige  Harten van Jezus en Maria zodat wij Hen edelmoediger  kunnen dienen.

Deze liefde brengt  ons ertoe om onze doopbeloften  te hernieuwen waarin wij beloven de zonde te ontvluchten  zodat we onze Hemelse Vader niet meer beledigen, en zodat we Christus zouden navolgen door het beoefenen van de deugden.

Dit is de reden waarom de Rozenkrans niet enkel een school van gebed is, maar ook een school waar men de ware deugd leert. De ware christelijke deugd  die onze Verlosser ons geleerd heeft:     ” Leer van Mij dat ik zachtmoedig en nederig van hart ben”. De nederigheid en de zachtmoedigheid zijn de grote kenmerken van het christendom en vormen het fundament van de vrede die Christus schenkt aan alle mensen, families en gemeenschappen.

Omwille van de grote kracht die uitgaat van het bidden van de Rozenkrans werd deze door de eeuwen heen , door  verschillende Pausen  gepropageerd en aangemoedigd.

Hun gemeenschappelijke leer kan men in enkele  woorden  samenvatten.” de Rozenkrans is een ware methode ter initiatie en vorming van de  christelijke leer. Een school waar de geest, de waarden en de goddelijke leer gevormd worden; een school die zeer efficiënt is voor het christelijk leven.

Paus Leo XIII beschrijft in  één van zijn vele encyclieken gewijd aan de Rozenkrans ,  de krachtige werking  van het Rozenkransgebed:” Degenen die  de Moeder van God aldus vereren, ervaren  hetzelfde als  horen zij werkelijk de Moeder van alle Genades , die hen al  deze geheimen  verklaart  en hen uitgebreid onderricht over hun heil  en redding “.

Steunend op de getuigenissen van vele  heiligen, kunnen we de woorden uit  de lofzang van de Heilige Louis-Marie Grignion de Montfort tot onze eigen lijfspreuk maken:

“Door het Weesgegroet  zal de zonde worden vernietigd, door het Weesgegroet zal Jezus zegevieren. “

Maciej Bodasiński, een van de organisatoren van de “Rozenkrans aan de grenzen” in Polen.

“Dit jaar, nu in 2017, in het jubileum van de openbaringen van de Moeder van God in Fatima willen wij haar oproep voor het rozenkransgebed navolgen om de wereld te redden. De Rozenkrans aan de grenzen is geen kruistocht omdat wij niemand willen bestrijden. Het is een reusachtige oproering voor en niet ertegen. Wij volgen vast haar bevel na, en wij willen aan de grenzen van ons land bidden, uitstappen in het gebed en getuigen aan de hele wereld, zodat de Barmhartigheid van God niet tot een grens wordt beperkt. (…)

Ten opzichte van de groeiende spanning, oorlogsbedreigingen, en terrorisme, willen wij voor een wereldwijde vrede bidden. Maar onder vrede wordt niet alleen een afwezigheid van oorlog bedoeld maar de vrede van God, de vrede in het hart. Veel mensen die zich bekeerden, zeggen dat het de grootste gave is dat ze van de Schepper hebben ontvangen – vrede van het hart. Wat er ook gebeurt, jij vertrouwt [op God], en je bent kalm. Wij bidden voor vrede voor mensen, onder mensen, en onder volkeren.

Het is niet en kan nooit een gebed tegen iemand zijn. Gebed is nooit tegen iemand, het is altijd VOOR iemand. Anders zou het een vloek zijn.

Met ons gebed proberen wij geen concrete handeling op God te “dwingen”. Wij vragen gewoonweg aan de Heer door bemiddeling van zijn Moeder onze wortels te genezen, opdat wij zo opnieuw vruchten zouden kunnen geven. (…)

Wij proberen geen concrete mensen of groep te definiëren die een bedreiging zou kunnen vormen. Het belangrijkste opzet is de bekering, zielen van mensen in Polen en in de hele wereld te redden.

Wij vertrouwen alles aan Maria toe, en wij laten haar over wat de vruchten van dit gebed zullen afscheppen. Wij proberen meer om als kinderen lijken: Onze Moeder vroeg om de rozenkrans te bidden, zo bidden wij hiermee. Zij vroeg om boetedoening, zo doen wij boete. Wij proberen in haar zonder voorbehoud te geloven, met de absolute zekerheid dat als wij haar het lot van Polen en de hele wereld toevertrouwen,  wij zullen worden gered.

(…)Wie weet? Misschien zal een netwerk van deze rozenkransen de hele wereld dekken. “

Bron: https://www.lifesitenews.com/news/1-million-catholics-expected-to-pray-rosary-to-save-poland-and-the-whole-wo