Categorie: Gebeden

Voorgestelde intentie: Laten we op deze eerste zaterdag van de maand onze gebeden en offers aanbieden tot herstel van de beledigingen door hen die Onze Lieve Vrouw erg kwetsen in haar heilige beelden.

De heilige Johannes van Damascus (676 – 749) die geboren is in een Christelijke Syrische familie in Damascus, was de verdediger van de iconen. Hij is Vader en Dokter van de katholieke en orthodoxe kerken.

In het byzanteinse hof van de VIII ste eeuw verscheen het iconoclasme, een beweging die tot doel had om het bidden voor de iconen te verbieden: Johannes, die toen een hogere officier was aan het Hof van het kalifaat van Omeyyade, nam de verdediging op zich van de iconenaanbidding. Dit in de    << Verdragen >> tegen hen die de heilige beelden in diskrediet brachten. Dit bracht heel wat deining teweeg bij de bevolking. Hij werd dan opgeroepen door de kalief om zich te rechtvaardigen. Het lukte hem niet de kalief te overtuigen en werd veroordeeld tot het afhakken van zijn rechterhand. Hij verloor ook zijn zitje in het kalifaat. Nadat hij met aandrang de maagd Maria had aanroepen die op een icoon was afgebeeld, werd zijn hand op een miraculeuze manier terug aangeplakt. Hij ging daarna zich terug aan de kalief voorstellen. Deze laatste begreep hierdoor dat de geschriften van Johannes sterk gegrond waren en wou hem terug integreren op zijn post. Johannes weigerde dit omdat hij ondertussen besloten had zich terug te trekken en monnik te worden. Als gevolg van dit voorval in het leven van de heilige Johannes van Damascus verschenen iconen waarop Maria werd afgebeeld met drie handen.

Later, tijdens het tweede Concilie van Trente in 787, werd de kwestie afgesloten en werd elke beschuldiging van heiligschennis verwijderd: << dit omdat de eer die aan het beeld wordt gebracht wordt overgedragen aan het oorspronkelijke model en degene die het beeld aanbidt hiermee  de persoon vereert van diegene die het beeld voorstelt >>.

<< Degene die toegenegen is aan een heilige, vereert ook de persoonlijke voorwerpen die deze persoon heeft nagelaten na zijn dood >> zei de heilige Thomas van Aquino (gestorven in 1274).

De theologie vertrekt van de meest eenvoudige menselijke ervaring, zelfs een alledaagse ondervinding. Als wij het voorwerp bekijken dat gebruikt werd door een bepaalde persoon die ons dierbaar was, is het niet het voorwerp waartoe onze genegenheid gaat, maar we worden geraakt door de herinnering die verbonden is met de bewuste persoon door dat voorwerp. Dan herinneren wij ons terug bepaalde karaktertrekjes en sommige meegemaakte gebeurtenissen, met een gevoelen van dankbaarheid aan deze persoon. Maar ook aan de “Voorzienigheid” die ons toegelaten heeft deze persoon gekend te hebben. Het is in dit menselijk gedrag, dat heel natuurlijk is, dat de verheerlijking van deze << beelden >> geworteld is. Als wij de persoonlijke voorwerpen bewaren van mensen die ons zo geraakt hebben, dan kunnen we, in nog grotere mate, het beeld vereren van een heilige. En nog hoeveel meer als dit Onze Lieve Vrouw betreft.

Na Christus, aan wie zouden de kenmerken van de Wijsheid beter kunnen toegeschreven worden dan aan de Heilige Maagd. Al de eigenschappen uit de Boeken van de Wijsheid (Prediker, Spreuken, Wijsheid) vinden we terug in haar heilige persoon: gezag, genegenheid, waardigheid, vreugde of droefheid, bezorgdheid tegenover de mensen en hen uitnodigend om bij haar te komen, om uit haar handen het Scapulier te ontvangen, de Rozenkrans en zovele andere hulpmiddelen. Door haar goddelijk moederschap en de krachten die geïncarneerd zijn in het Woord dat vlees is geworden, is Maria rechtstreeks verenigd met de werken die verricht zijn door de Verlosser. Wij kunnen in haar en door haar, haar Zoon vereren, Onze Heer Jezus Christus.  Maria is middelaarster van alle genade, medeverlosseres en hierdoor herinnert haar beeld ons aan de Liefde van God voor ons.

De katholieke Kerk  heeft herhaaldelijk erkent dat haar beelden en iconen kanalen zijn van genade die door haar verdeeld worden. De reproducties van Onze Lieve Vrouw of van de Heiligen heeft toegelaten om de persoon die ze voorstellen beter konden benaderd worden door hen die zich er aan wensen toe te wijden, door gebed, bedevaarten en processies. Dit zijn gevoelige steunmiddelen die ons hier beneden worden aangereikt om ons te helpen onze harten en onze zielen te verheffen tot de voorbeelden van hen die aan God het eerbetoon brachten dat Hem toekomt. Van hen die geleefd hebben van het heilig Leven in hen en het uitstraalden zoals de heiligen: iets waartoe wij allen geroepen ook zo te worden met hun hulp.

In Frankrijk, op het eiland van Noirmontier in de Vendée, werd in augustus 2018 een standbeeld,     3,5 meter hoog, van de Maagd Maria met het Kind, zwaar geschonden. Het standbeeld stelt Onze Lieve Vrouw voor die het Hart van het kind Jezus toont. Jezus schuift zijn kledij opzij om Zijn Hart te tonen. De Maagd en het Kind Jezus werden onthoofd. Het beeld was opgericht als herdenking aan een parochiale opdracht in 1949 op een stuk grond dat geschonken was door een inwoonster van de parochie als antwoord op haar belofte aan de Heilige Maagd.  << Mijn grootmoeder had beloofd om dit terrein te schenken als haar drie zonen, Adrien, Roger en Michel zouden terugkeren van de oorlog>> vertelt haar kleinzoon. Het standbeeld werd gerestaureerd door de parochie in 2014 en gewijd tijdens een grootse plechtigheid op 6 juni 2015.

Vandaag is er een hevige heropleving van zulke droevige feiten: heiligschennis van heilige voorwerpen, van gebouwen met nog de reële Aanwezigheid van Jezus in het Allerheiligste Sacrament. Laten wij, op deze eerste zaterdag van de maand oktober, onze devotie aanbieden met een grote hartstocht, tot herstel van al de godslasteringen en in het bijzonder tot herstel van hen die raken aan onze goede Moeder in de hemel, de Allerheiligste Maagd Maria.

God zij gezegend,
Gezegend zij Zijn Heilige Naam,
Gezegend zij Jezus Christus, waarlijk God en waarlijk mens,
Gezegend zij de Naam van Jezus,
Gezegend zij Zijn Heilig Hart,
Gezegend zij Zijn Kostbaar Bloed,
Gezegend zij Jezus Christus in het Heilig Sacrament des altaars,
Gezegend zij de heilige Geest, de Vertrooster,
Gezegend zij de Verheven Moeder Gods, de Allerheiligste Maagd Maria,
Gezegend zij haar heilige en Onbevlekte Ontvangenis,
gezegend zij haar Glorierijke opneming ten hemel,
Gezegend zij de naam van Maria, Maagd en Moeder,
Gezegend zij de Heilige Jozef, haar zeer zuivere Bruidegom,
Gezegend zij God in Zijn Engelen en Heiligen.
Mijn God, geef ons priesters.
Mijn God, geef ons heilige priesters.
Mijn God, geef ons veel heilige priesters en
veel heilige religieuze roepingen.

.Goddelijke lofzang tot herstel van de godslasteringen, die gebeden wordt tijdens de Lof aan het Allerheiligste Sacrament.

Voorgestelde intentie : laten wij deze eerste zaterdag van de maand onze gebeden en offers opdragen tot eerherstel voor heiligschennissen van hen die publiekelijk zoeken om in de harten van de kinderen de onverschilligheid of de minachting te leggen, zelfs haat zaaien tegenover Maria, de Onbevlekte Moeder van God.

Herhaalde malen tijdens zijn openbaar leven, prijst Jezus de kinderen voor hun karaktertrekken, zoals hun eenvoud, hun aanpak en hun onbevangenheid.  

« Gelukkig de armen van geest, want het koninkrijk der hemelen behoort hen toe ! » (Mattheus 5:3)

Hij wijst zijn apostelen terecht en vraagt hen niet in de weg te staan voor zijn ontmoetingen met de kinderen die hem willen benaderen. Hij looft hun zuiverheid : « Jezus, die dat zag, was verontwaardigd en zei hen: laat de kleine kinderen tot mij komen en verhinder hen niet ; want het koninkrijk van God is voor diegenen die op hen lijken » (Mattheus 19:14)

De heilige Petrus op zijn beurt, zinspeelt ook op de zuiverheid van het kind dat zich in volle vertrouwen voedt in wat de Schepper hem aanbiedt om te geloven ‘in leeftijd en in wijsheid’ : « Leg alle kwaadwilligheid en alle onoprechtheid, achterbaksheid, begeerte en alle soort kwaadsprekerij af, en wordt als nieuwgeboren kinderen, vurig verlangend naar zuivere geestelijke melk, opdat ge moogt groeien voor het heil » (1 Petrus , 2)

De heilige menselijke natuur van Christus werd gegeven door Maria zodanig dat ‘de houding van Jezus, zijn charme, zijn fijngevoeligheid, zijn lach, de lach van zijn moeder weerspiegelen ’ (RP Spicq, op). Hij heeft ons toevertrouwd aan zijn moeder aan het Kruis en deelt zonder onderbreking met ieder van ons en in de mate van onze acceptatie, deze moederlijke liefde bij uitstek. Hieruit vloeit als vanzelf dat elke belediging die aan Christus wordt geuit, zijn moeder raakt, onze Moeder en omgekeerd : elke aanslag aan Onze Lieve Vrouw raakt haar zoon, raakt God in zijn Heilige Drievuldigheid.  

Wij lezen in Ecclesiasticus 3, 16 « Hij lijkt op de godslasteraar, degene die zijn vader in de steek laat ; hij is vervloekt door de Heer die zijn moeder schaadt. »  Dit  voorvaderlijk gezegde valt als een hakbijl midden in onze gemeenschap die door veelvuldige  invloeden de modellen van perfect leven die Maria ons schenkt in de schaduw laat staan, zelfs verwerpt of in het belachelijke trekt.    Haar school van ‘christelijke perfectie’, is geankerd in een diepe godsvrucht samen met die van Jezus, met die van de Heiligen doorheen de vorige eeuwen en met die van de mannen en vrouwen die  ook vandaag nog, in alle eenvoud, het leven van God in hen uitstralen.

Dit inwendig leven onder het oog van God is de onmisbare schakel bij het openbloeien van de menselijke natuur vanaf de prilste jeugd. Met graden verschillend voor elke leeftijd, houdt het niet op zich te ontwikkelen voor het beste welzijn van de betrokken persoon en zijn/haar omgeving. Het is op dat ogenblik dat de niet te tellen vruchten van de heiligmakende Genade die verkregen werd bij het doopsel en verder versterkt werden door de heilige sacramenten, zullen verschijnen. De Heilige Thérèse van Lisieux, wiens kindertijd diep werd verstoord door het overlijden van haar moeder is hiervan een vaak vermeld voorbeeld.

Als teer schepsel, dat onderhevig was aan al de veranderingen van haar omgeving, neemt Thérèse voorbeeld aan wat haar omringt, aan hen rondom haar die optreden als  ‘opvoedster’. In Fatima, net zoals op de meeste andere plaatsen waar Ze zich manifesteert, richt Onze Moeder van de hemel zich tot kinderen en vraagt hen haar boodschap in hun middens uit te dragen na hen onderricht te hebben en de bezielende kracht te zijn van deze niet te definiëren liefdesuitwisseling tussen het kind en Haar.  Zij heeft hen aangeleerd dat het gebed de taal is tussen de Hemel en de aarde en de steun voor alle uitdrukking van hun liefde voor God, voor Jezus, voor Haar. Het spreekwoord zegt dat ‘het gebed van de kinderen  het aangenaamste is voor God.’ Velen kunnen getuigen van de edelmoedigheid en de gulheid van de kinderen om hun hart te openen  voor God. Hun geest, die nog vrij is van smet, neemt Zijn dagelijkse aanwezigheid waar in  alle eenvoud in de natuur of bijvoorbeeld eenvoudigweg in een lach.  De liefde van Onze Lieve Vrouw wordt overgebracht naar het hart van onze kinderen vanaf hun prilste leeftijd door hen die als taak hebben hun  geest te vormen, hen helpen om hun aangeboren kwaliteiten van nederigheid, van zuiverheid, van zachtheid en van goed zijn te bewaren.  Hieruit  zal  bijna zeker  de ontwikkeling volgen van een persoonlijkheid met als karakter de zorg voor het algemeen goed die Maria en Jezus als model met onwankelbare referenties . Wat een kind op de knieën van liefhebbende ouders ontvangt, blijft diep geworteld.

Verbazen wij ons dus niet over de aanhoudende vraag van Jezus aan Zuster Lucia te Tuy op 29 mei 1930, om gebeden en offers te brengen tot eerherstel voor de onverschilligheid, de minachting tot zelfs haat tegenover Maria, de Onbevlekte Moeder, die men jammerlijk doet groeien in het hart van kinderen.

Onze Heer heeft gezegd aan de Heilige Faustina, religieuze van Onze Lieve Vrouw van Barmhartigheid en Poolse mystieke zuster, bijgenaamd de apostel van de goddelijke barmhartigheid (1905-1938) : « Breng mij vandaag de zachte en nederige zielen, alsook die van de kleine kinderen : dompelt hen onder in de oceaan van mijn barmhartigheid. Zij lijken het meest op mijn Hart en het zijn zij die mij sterken in mijn pijnlijke doodstrijd. Ik zag hen als de aardse Engelen die waken bij mijn altaren. Over hen schud ik stromen van genade. Mijn genade kan slechts ontvangen worden door een nederige ziel. Ik stel mijn vertrouwen in deze zielen. »

Laten we waken om zonder ophouden de ziel van alle kinderen te beschermen en om diegenen die over hen een verantwoordelijkheid hebben zo bij te staan om hun missie ten beste te volbrengen.  

“Voor alle kinderen in afwachting van het Sacrament van het Doopsel, dat hen de heiligmakende genade zal geven die ze nodig hebben om te groeien in Gods Liefde, bidden wij  tot U, Lieve Vrouw van Fatima, Moeder van de Goddelijke Genade, spreek voor hen ten beste.

Voor alle kinderen die geestelijk, affectief en fysisch lijden, bidden wij tot U, Lieve Vrouw van Fatima,
bewonderenswaardige Moeder, spreek voor hen ten beste.

Voor allen die de zorg voor deze kinderen op zich nemen : de ouders, religieuzen, opvoeders, leraars,…, dat God hen helpt om zelf als kind van God te leven zodat zij getuigen mogen zijn van Zijn Liefde ;
Onze Lieve Vrouw van Fatima, Moeder van goede Raad,
spreek voor hen ten beste.”

Voorgestelde intentie : Deze eerste zaterdag, onze gebeden en offers aanbieden tot eerherstel van de godslasteringen tegen het Goddelijk Moederschap van Maria door diegenen die Haar terzelfdertijd weigeren te erkennen als Moeder van de mensen.

« Ik geloof in God… en in Jezus Christus, zijn enige Zoon, die ontvangen is van de Heilige Geest en geboren uit de Maagd Maria,… » (Geloofsbelijdenis).

« En het Woord is vleesgeworden… » (Joh, 1, 14.) Als protest tegen de ketterij van Nesorius, heeft het Concilie van Efese (in het jaar431) onder voorzitterschap van de Heilige Cyrillus van Alexandrië, de eenheid van de menselijke en de goddelijke natuur van Christus in één persoon willen bevestigen en heeft Maria uitgeroepen tot « Theotokos » , wat betekent Moeder van God. Zo ontving de volkstraditie die Maria eerde als Moeder van Jezus, Zoon van God, door Paus Celestius de 1ste, de bevestiging van de hypostatische eenheid van twee naturen (menselijk en goddelijk) in de goddelijke persoon van Jezus Christus. « Hoe zou zij  niet Moeder van God zijn waarvan de Zoon God is ? », zal de H. Johannes van Damascus later zeggen.

Maria is in het mysterie van de Heilige Drieëenheid getreden op een manier die ons verstand te boven gaat. Door haar ‘Fiat’ heeft zij aan de persoon zelf van de Zoon van God de onbevlekte mensheid gegeven die ook de hare was. Door in haar schoot het Woord van God te dragen, is zij Moeder van God geworden. Door aldus in de maagdelijke schoot van Maria de goddelijke natuur en de menselijke natuur te verenigen in één Christus, heeft God aan de mens de deelname aan zijn eigen godheid mogelijk gemaakt.

Aan de voet van het Kruis ontvangt Maria, waarvan de eerste opdracht was om ons Jezus, de Zoon van God te ‘geven’, van Hem de opdracht om onze moeder te worden. Door zijn testament op het kruis wijst Hij Maria aan, in de persoon van de heilige Johannes, als Moeder van de ganse mensheid, als Moeder van ieder van ons : « Vrouw, ziedaar uw zoon. » (Joh. 19,26-27). Wij zitten in het hart van het mysterie van de medeverlossing dat onthuld wordt aan de Kerk, dat van haar deelname aan de reddingbrengende zending van Christus. De Kerk, mystieke bruid van Christus, die alle kinderen van God samenbrengt, wordt dan ook toevertrouwd aan Maria, haar geestelijke moeder, die haar leert om haar eigen zending van medeverlosseres voort te zetten.

Dit moederschap is niet enkel de bron en de basis van gans de uitzonderlijke heiligheid van Maria en van haar zeer bijzondere deelname aan de toekenning van het heil, maar zij creëert ook een permanente moederlijke band met de Kerk, een band die voortkomt uit het feit dat Zij gekozen is door de Zeer Heilige Drieëenheid als Moeder van Christus, die het « hoofd is van het Lichaam, dit wil zeggen van de Kerk. »  (Kol. 1,18 ; Zijn Heiligheid Johannes-Paulus II, Apostolische Brief van 25 maart 1981, ter gelegenheid van de verjaardag van het 1ste Concilie van Konstantinopel en van het Concilie van Efese.)

Op Witte Donderdag heeft Jezus tot zijn apostelen gezegd, vooraleer Hij hen verliet : «  Als u mij liefhebt, onderhoud mijn geboden, en ik zal De Vader verzoeken u een andere Paracleet te zenden (Beschermer, Middelaar, Trooster) om voor altijd bij u te zijn : De Geest van waarheid… Die dag zult u weten dat ik ben in mijn Vader, en gij in mij, en ik in u… » (Joh. 14, 15-21.)

In het Cenakel van Jeruzalem bidden Maria en de Apostelen wachtend op de ‘Beschermer’ die hen in volheid zal geschonken worden met Pinksteren. Door de aanwezigheid van de Moeder van God tijdens de nederdaling van de Heilige Geest op ieder van hen, bevestigt God het geestelijke moederschap van zijn Moeder tegenover de Kerk in zijn Bruid en Moeder van zijn Zoon. God wil dat Maria wordt geëerd als Middelares van alle genaden, zowel op het moment van de Incarnatie, van de Calvarietocht en met Pinksteren, als Moeder van Christus, de God-mens, als Moeder van de Kerk en van de ganse mensheid.

Heilige Maria, Moeder van God, Moeder van Christus, Moeder van de goddelijke  genade, Moeder van de Schepper, Moeder van de Redder, Poort van de Hemel, Toevluchtsoord van de zondaars, Koningin van de Apostelen, Bijstand van de Christenen, Koningin van de Vrede, bid voor ons, nu en in het uur van onze dood. Amen.