Auteur: rosary

Voorgestelde intentie: Laten we op deze eerste zaterdag van de maand onze gebeden en offers aanbieden tot herstel van de beledigingen door hen die Onze Lieve Vrouw erg kwetsen in haar heilige beelden.

De heilige Johannes van Damascus (676 – 749) die geboren is in een Christelijke Syrische familie in Damascus, was de verdediger van de iconen. Hij is Vader en Dokter van de katholieke en orthodoxe kerken.

In het byzanteinse hof van de VIII ste eeuw verscheen het iconoclasme, een beweging die tot doel had om het bidden voor de iconen te verbieden: Johannes, die toen een hogere officier was aan het Hof van het kalifaat van Omeyyade, nam de verdediging op zich van de iconenaanbidding. Dit in de    << Verdragen >> tegen hen die de heilige beelden in diskrediet brachten. Dit bracht heel wat deining teweeg bij de bevolking. Hij werd dan opgeroepen door de kalief om zich te rechtvaardigen. Het lukte hem niet de kalief te overtuigen en werd veroordeeld tot het afhakken van zijn rechterhand. Hij verloor ook zijn zitje in het kalifaat. Nadat hij met aandrang de maagd Maria had aanroepen die op een icoon was afgebeeld, werd zijn hand op een miraculeuze manier terug aangeplakt. Hij ging daarna zich terug aan de kalief voorstellen. Deze laatste begreep hierdoor dat de geschriften van Johannes sterk gegrond waren en wou hem terug integreren op zijn post. Johannes weigerde dit omdat hij ondertussen besloten had zich terug te trekken en monnik te worden. Als gevolg van dit voorval in het leven van de heilige Johannes van Damascus verschenen iconen waarop Maria werd afgebeeld met drie handen.

Later, tijdens het tweede Concilie van Trente in 787, werd de kwestie afgesloten en werd elke beschuldiging van heiligschennis verwijderd: << dit omdat de eer die aan het beeld wordt gebracht wordt overgedragen aan het oorspronkelijke model en degene die het beeld aanbidt hiermee  de persoon vereert van diegene die het beeld voorstelt >>.

<< Degene die toegenegen is aan een heilige, vereert ook de persoonlijke voorwerpen die deze persoon heeft nagelaten na zijn dood >> zei de heilige Thomas van Aquino (gestorven in 1274).

De theologie vertrekt van de meest eenvoudige menselijke ervaring, zelfs een alledaagse ondervinding. Als wij het voorwerp bekijken dat gebruikt werd door een bepaalde persoon die ons dierbaar was, is het niet het voorwerp waartoe onze genegenheid gaat, maar we worden geraakt door de herinnering die verbonden is met de bewuste persoon door dat voorwerp. Dan herinneren wij ons terug bepaalde karaktertrekjes en sommige meegemaakte gebeurtenissen, met een gevoelen van dankbaarheid aan deze persoon. Maar ook aan de “Voorzienigheid” die ons toegelaten heeft deze persoon gekend te hebben. Het is in dit menselijk gedrag, dat heel natuurlijk is, dat de verheerlijking van deze << beelden >> geworteld is. Als wij de persoonlijke voorwerpen bewaren van mensen die ons zo geraakt hebben, dan kunnen we, in nog grotere mate, het beeld vereren van een heilige. En nog hoeveel meer als dit Onze Lieve Vrouw betreft.

Na Christus, aan wie zouden de kenmerken van de Wijsheid beter kunnen toegeschreven worden dan aan de Heilige Maagd. Al de eigenschappen uit de Boeken van de Wijsheid (Prediker, Spreuken, Wijsheid) vinden we terug in haar heilige persoon: gezag, genegenheid, waardigheid, vreugde of droefheid, bezorgdheid tegenover de mensen en hen uitnodigend om bij haar te komen, om uit haar handen het Scapulier te ontvangen, de Rozenkrans en zovele andere hulpmiddelen. Door haar goddelijk moederschap en de krachten die geïncarneerd zijn in het Woord dat vlees is geworden, is Maria rechtstreeks verenigd met de werken die verricht zijn door de Verlosser. Wij kunnen in haar en door haar, haar Zoon vereren, Onze Heer Jezus Christus.  Maria is middelaarster van alle genade, medeverlosseres en hierdoor herinnert haar beeld ons aan de Liefde van God voor ons.

De katholieke Kerk  heeft herhaaldelijk erkent dat haar beelden en iconen kanalen zijn van genade die door haar verdeeld worden. De reproducties van Onze Lieve Vrouw of van de Heiligen heeft toegelaten om de persoon die ze voorstellen beter konden benaderd worden door hen die zich er aan wensen toe te wijden, door gebed, bedevaarten en processies. Dit zijn gevoelige steunmiddelen die ons hier beneden worden aangereikt om ons te helpen onze harten en onze zielen te verheffen tot de voorbeelden van hen die aan God het eerbetoon brachten dat Hem toekomt. Van hen die geleefd hebben van het heilig Leven in hen en het uitstraalden zoals de heiligen: iets waartoe wij allen geroepen ook zo te worden met hun hulp.

In Frankrijk, op het eiland van Noirmontier in de Vendée, werd in augustus 2018 een standbeeld,     3,5 meter hoog, van de Maagd Maria met het Kind, zwaar geschonden. Het standbeeld stelt Onze Lieve Vrouw voor die het Hart van het kind Jezus toont. Jezus schuift zijn kledij opzij om Zijn Hart te tonen. De Maagd en het Kind Jezus werden onthoofd. Het beeld was opgericht als herdenking aan een parochiale opdracht in 1949 op een stuk grond dat geschonken was door een inwoonster van de parochie als antwoord op haar belofte aan de Heilige Maagd.  << Mijn grootmoeder had beloofd om dit terrein te schenken als haar drie zonen, Adrien, Roger en Michel zouden terugkeren van de oorlog>> vertelt haar kleinzoon. Het standbeeld werd gerestaureerd door de parochie in 2014 en gewijd tijdens een grootse plechtigheid op 6 juni 2015.

Vandaag is er een hevige heropleving van zulke droevige feiten: heiligschennis van heilige voorwerpen, van gebouwen met nog de reële Aanwezigheid van Jezus in het Allerheiligste Sacrament. Laten wij, op deze eerste zaterdag van de maand oktober, onze devotie aanbieden met een grote hartstocht, tot herstel van al de godslasteringen en in het bijzonder tot herstel van hen die raken aan onze goede Moeder in de hemel, de Allerheiligste Maagd Maria.

God zij gezegend,
Gezegend zij Zijn Heilige Naam,
Gezegend zij Jezus Christus, waarlijk God en waarlijk mens,
Gezegend zij de Naam van Jezus,
Gezegend zij Zijn Heilig Hart,
Gezegend zij Zijn Kostbaar Bloed,
Gezegend zij Jezus Christus in het Heilig Sacrament des altaars,
Gezegend zij de heilige Geest, de Vertrooster,
Gezegend zij de Verheven Moeder Gods, de Allerheiligste Maagd Maria,
Gezegend zij haar heilige en Onbevlekte Ontvangenis,
gezegend zij haar Glorierijke opneming ten hemel,
Gezegend zij de naam van Maria, Maagd en Moeder,
Gezegend zij de Heilige Jozef, haar zeer zuivere Bruidegom,
Gezegend zij God in Zijn Engelen en Heiligen.
Mijn God, geef ons priesters.
Mijn God, geef ons heilige priesters.
Mijn God, geef ons veel heilige priesters en
veel heilige religieuze roepingen.

.Goddelijke lofzang tot herstel van de godslasteringen, die gebeden wordt tijdens de Lof aan het Allerheiligste Sacrament.

 

Voorgestelde intentie : laten wij deze eerste zaterdag van de maand onze gebeden en offers opdragen tot eerherstel voor heiligschennissen van hen die publiekelijk zoeken om in de harten van de kinderen de onverschilligheid of de minachting te leggen, zelfs haat zaaien tegenover Maria, de Onbevlekte Moeder van God.

Herhaalde malen tijdens zijn openbaar leven, prijst Jezus de kinderen voor hun karaktertrekken, zoals hun eenvoud, hun aanpak en hun onbevangenheid.  

« Gelukkig de armen van geest, want het koninkrijk der hemelen behoort hen toe ! » (Mattheus 5:3)

Hij wijst zijn apostelen terecht en vraagt hen niet in de weg te staan voor zijn ontmoetingen met de kinderen die hem willen benaderen. Hij looft hun zuiverheid : « Jezus, die dat zag, was verontwaardigd en zei hen: laat de kleine kinderen tot mij komen en verhinder hen niet ; want het koninkrijk van God is voor diegenen die op hen lijken » (Mattheus 19:14)

De heilige Petrus op zijn beurt, zinspeelt ook op de zuiverheid van het kind dat zich in volle vertrouwen voedt in wat de Schepper hem aanbiedt om te geloven ‘in leeftijd en in wijsheid’ : « Leg alle kwaadwilligheid en alle onoprechtheid, achterbaksheid, begeerte en alle soort kwaadsprekerij af, en wordt als nieuwgeboren kinderen, vurig verlangend naar zuivere geestelijke melk, opdat ge moogt groeien voor het heil » (1 Petrus , 2)

De heilige menselijke natuur van Christus werd gegeven door Maria zodanig dat ‘de houding van Jezus, zijn charme, zijn fijngevoeligheid, zijn lach, de lach van zijn moeder weerspiegelen ’ (RP Spicq, op). Hij heeft ons toevertrouwd aan zijn moeder aan het Kruis en deelt zonder onderbreking met ieder van ons en in de mate van onze acceptatie, deze moederlijke liefde bij uitstek. Hieruit vloeit als vanzelf dat elke belediging die aan Christus wordt geuit, zijn moeder raakt, onze Moeder en omgekeerd : elke aanslag aan Onze Lieve Vrouw raakt haar zoon, raakt God in zijn Heilige Drievuldigheid.  

Wij lezen in Ecclesiasticus 3, 16 « Hij lijkt op de godslasteraar, degene die zijn vader in de steek laat ; hij is vervloekt door de Heer die zijn moeder schaadt. »  Dit  voorvaderlijk gezegde valt als een hakbijl midden in onze gemeenschap die door veelvuldige  invloeden de modellen van perfect leven die Maria ons schenkt in de schaduw laat staan, zelfs verwerpt of in het belachelijke trekt.    Haar school van ‘christelijke perfectie’, is geankerd in een diepe godsvrucht samen met die van Jezus, met die van de Heiligen doorheen de vorige eeuwen en met die van de mannen en vrouwen die  ook vandaag nog, in alle eenvoud, het leven van God in hen uitstralen.

Dit inwendig leven onder het oog van God is de onmisbare schakel bij het openbloeien van de menselijke natuur vanaf de prilste jeugd. Met graden verschillend voor elke leeftijd, houdt het niet op zich te ontwikkelen voor het beste welzijn van de betrokken persoon en zijn/haar omgeving. Het is op dat ogenblik dat de niet te tellen vruchten van de heiligmakende Genade die verkregen werd bij het doopsel en verder versterkt werden door de heilige sacramenten, zullen verschijnen. De Heilige Thérèse van Lisieux, wiens kindertijd diep werd verstoord door het overlijden van haar moeder is hiervan een vaak vermeld voorbeeld.

Als teer schepsel, dat onderhevig was aan al de veranderingen van haar omgeving, neemt Thérèse voorbeeld aan wat haar omringt, aan hen rondom haar die optreden als  ‘opvoedster’. In Fatima, net zoals op de meeste andere plaatsen waar Ze zich manifesteert, richt Onze Moeder van de hemel zich tot kinderen en vraagt hen haar boodschap in hun middens uit te dragen na hen onderricht te hebben en de bezielende kracht te zijn van deze niet te definiëren liefdesuitwisseling tussen het kind en Haar.  Zij heeft hen aangeleerd dat het gebed de taal is tussen de Hemel en de aarde en de steun voor alle uitdrukking van hun liefde voor God, voor Jezus, voor Haar. Het spreekwoord zegt dat ‘het gebed van de kinderen  het aangenaamste is voor God.’ Velen kunnen getuigen van de edelmoedigheid en de gulheid van de kinderen om hun hart te openen  voor God. Hun geest, die nog vrij is van smet, neemt Zijn dagelijkse aanwezigheid waar in  alle eenvoud in de natuur of bijvoorbeeld eenvoudigweg in een lach.  De liefde van Onze Lieve Vrouw wordt overgebracht naar het hart van onze kinderen vanaf hun prilste leeftijd door hen die als taak hebben hun  geest te vormen, hen helpen om hun aangeboren kwaliteiten van nederigheid, van zuiverheid, van zachtheid en van goed zijn te bewaren.  Hieruit  zal  bijna zeker  de ontwikkeling volgen van een persoonlijkheid met als karakter de zorg voor het algemeen goed die Maria en Jezus als model met onwankelbare referenties . Wat een kind op de knieën van liefhebbende ouders ontvangt, blijft diep geworteld.

Verbazen wij ons dus niet over de aanhoudende vraag van Jezus aan Zuster Lucia te Tuy op 29 mei 1930, om gebeden en offers te brengen tot eerherstel voor de onverschilligheid, de minachting tot zelfs haat tegenover Maria, de Onbevlekte Moeder, die men jammerlijk doet groeien in het hart van kinderen.

Onze Heer heeft gezegd aan de Heilige Faustina, religieuze van Onze Lieve Vrouw van Barmhartigheid en Poolse mystieke zuster, bijgenaamd de apostel van de goddelijke barmhartigheid (1905-1938) : « Breng mij vandaag de zachte en nederige zielen, alsook die van de kleine kinderen : dompelt hen onder in de oceaan van mijn barmhartigheid. Zij lijken het meest op mijn Hart en het zijn zij die mij sterken in mijn pijnlijke doodstrijd. Ik zag hen als de aardse Engelen die waken bij mijn altaren. Over hen schud ik stromen van genade. Mijn genade kan slechts ontvangen worden door een nederige ziel. Ik stel mijn vertrouwen in deze zielen. »

Laten we waken om zonder ophouden de ziel van alle kinderen te beschermen en om diegenen die over hen een verantwoordelijkheid hebben zo bij te staan om hun missie ten beste te volbrengen.  

“Voor alle kinderen in afwachting van het Sacrament van het Doopsel, dat hen de heiligmakende genade zal geven die ze nodig hebben om te groeien in Gods Liefde, bidden wij  tot U, Lieve Vrouw van Fatima, Moeder van de Goddelijke Genade, spreek voor hen ten beste.

Voor alle kinderen die geestelijk, affectief en fysisch lijden, bidden wij tot U, Lieve Vrouw van Fatima,
bewonderenswaardige Moeder, spreek voor hen ten beste.

Voor allen die de zorg voor deze kinderen op zich nemen : de ouders, religieuzen, opvoeders, leraars,…, dat God hen helpt om zelf als kind van God te leven zodat zij getuigen mogen zijn van Zijn Liefde ;
Onze Lieve Vrouw van Fatima, Moeder van goede Raad,
spreek voor hen ten beste.”

 

Voorgestelde intentie : Deze eerste zaterdag, onze gebeden en offers aanbieden tot eerherstel van de godslasteringen tegen het Goddelijk Moederschap van Maria door diegenen die Haar terzelfdertijd weigeren te erkennen als Moeder van de mensen.

« Ik geloof in God… en in Jezus Christus, zijn enige Zoon, die ontvangen is van de Heilige Geest en geboren uit de Maagd Maria,… » (Geloofsbelijdenis).

« En het Woord is vleesgeworden… » (Joh, 1, 14.) Als protest tegen de ketterij van Nesorius, heeft het Concilie van Efese (in het jaar431) onder voorzitterschap van de Heilige Cyrillus van Alexandrië, de eenheid van de menselijke en de goddelijke natuur van Christus in één persoon willen bevestigen en heeft Maria uitgeroepen tot « Theotokos » , wat betekent Moeder van God. Zo ontving de volkstraditie die Maria eerde als Moeder van Jezus, Zoon van God, door Paus Celestius de 1ste, de bevestiging van de hypostatische eenheid van twee naturen (menselijk en goddelijk) in de goddelijke persoon van Jezus Christus. « Hoe zou zij  niet Moeder van God zijn waarvan de Zoon God is ? », zal de H. Johannes van Damascus later zeggen.

Maria is in het mysterie van de Heilige Drieëenheid getreden op een manier die ons verstand te boven gaat. Door haar ‘Fiat’ heeft zij aan de persoon zelf van de Zoon van God de onbevlekte mensheid gegeven die ook de hare was. Door in haar schoot het Woord van God te dragen, is zij Moeder van God geworden. Door aldus in de maagdelijke schoot van Maria de goddelijke natuur en de menselijke natuur te verenigen in één Christus, heeft God aan de mens de deelname aan zijn eigen godheid mogelijk gemaakt.

Aan de voet van het Kruis ontvangt Maria, waarvan de eerste opdracht was om ons Jezus, de Zoon van God te ‘geven’, van Hem de opdracht om onze moeder te worden. Door zijn testament op het kruis wijst Hij Maria aan, in de persoon van de heilige Johannes, als Moeder van de ganse mensheid, als Moeder van ieder van ons : « Vrouw, ziedaar uw zoon. » (Joh. 19,26-27). Wij zitten in het hart van het mysterie van de medeverlossing dat onthuld wordt aan de Kerk, dat van haar deelname aan de reddingbrengende zending van Christus. De Kerk, mystieke bruid van Christus, die alle kinderen van God samenbrengt, wordt dan ook toevertrouwd aan Maria, haar geestelijke moeder, die haar leert om haar eigen zending van medeverlosseres voort te zetten.

Dit moederschap is niet enkel de bron en de basis van gans de uitzonderlijke heiligheid van Maria en van haar zeer bijzondere deelname aan de toekenning van het heil, maar zij creëert ook een permanente moederlijke band met de Kerk, een band die voortkomt uit het feit dat Zij gekozen is door de Zeer Heilige Drieëenheid als Moeder van Christus, die het « hoofd is van het Lichaam, dit wil zeggen van de Kerk. »  (Kol. 1,18 ; Zijn Heiligheid Johannes-Paulus II, Apostolische Brief van 25 maart 1981, ter gelegenheid van de verjaardag van het 1ste Concilie van Konstantinopel en van het Concilie van Efese.)

Op Witte Donderdag heeft Jezus tot zijn apostelen gezegd, vooraleer Hij hen verliet : «  Als u mij liefhebt, onderhoud mijn geboden, en ik zal De Vader verzoeken u een andere Paracleet te zenden (Beschermer, Middelaar, Trooster) om voor altijd bij u te zijn : De Geest van waarheid… Die dag zult u weten dat ik ben in mijn Vader, en gij in mij, en ik in u… » (Joh. 14, 15-21.)

In het Cenakel van Jeruzalem bidden Maria en de Apostelen wachtend op de ‘Beschermer’ die hen in volheid zal geschonken worden met Pinksteren. Door de aanwezigheid van de Moeder van God tijdens de nederdaling van de Heilige Geest op ieder van hen, bevestigt God het geestelijke moederschap van zijn Moeder tegenover de Kerk in zijn Bruid en Moeder van zijn Zoon. God wil dat Maria wordt geëerd als Middelares van alle genaden, zowel op het moment van de Incarnatie, van de Calvarietocht en met Pinksteren, als Moeder van Christus, de God-mens, als Moeder van de Kerk en van de ganse mensheid.

Heilige Maria, Moeder van God, Moeder van Christus, Moeder van de goddelijke  genade, Moeder van de Schepper, Moeder van de Redder, Poort van de Hemel, Toevluchtsoord van de zondaars, Koningin van de Apostelen, Bijstand van de Christenen, Koningin van de Vrede, bid voor ons, nu en in het uur van onze dood. Amen.

Voorgestelde intentie: deze eerste zaterdag aanbieden om de godslasteringen tegen de maagdelijkheid van Maria te herstellen.

 

“Heilige Maria, Moeder van God, bidt voor ons, arme zondaars.” Met deze woorden van de boodschap van de engel richten de christenen zich reeds gedurende tweeduizend jaar trouw tot de Maagd Maria, Moeder van God, en erkennen haar tegelijkertijd als hun Moeder.

Maria is tegelijkertijd Maagd en Moeder. Dat is het geloof van de Kerk. De eeuwige maagdelijkheid, voor, tijdens en na de totstandkoming van Christus is een geloofsartikel dat de Kerk verkondigt in haar verschillende Credo’s: “Ik geloof in Jezus Christus, die verwekt is door de Heilige Geest en geboren uit de Maagd Maria”.

De maagdelijkheid van Maria is een boven alles verheven eigenschap van haar goddelijk moederschap. Zij onderscheidt zich van alle andere menselijke moederschappen en plaatst haar daar  oneindig bovenop. Immers als we de wetten van de natuur in acht nemen betreffende het moeder worden, bewijst het eeuwig duren van haar maagdelijkheid de miraculeuze conceptie en totstandkoming, alsook de goddelijke natuur van de Verlosser. Maria is Moeder van Jezus Christus, mens en God. Het moederschap van Maria bevestigt de reële en de volmaakte menselijke natuur van Christus, haar eeuwigdurende maagdelijkheid is het bewijs van haar goddelijkheid.

In één van de liedjes aan Onze Lieve Vrouw,  het ‘Alma Redemptoris Mater’,  bezingt de Kerk deze eeuwigdurende maagdelijkheid voor, tijdens en na het moeder worden: “virgo prius ac posterius” –  “ zij was maagd voor en na” – . De verdieping van het geloof in de maagdelijke ontvangenis van Maria heeft de Kerk ertoe gebracht om met onfeilbaarheid het geloof in de eeuwigheid van haar maagdelijkheid te verkondigen, zowel bij de totstandkoming van de Zoon van God die mens is geworden als erna. (Sint Martinus 1^ste, Concilie van Lateranen, 31 oktober 649, Can.3) De maagdelijkheid van Maria is de voorziene voorwaarde sinds onheuglijke tijden voor de Incarnatie van het Woord van God, in wie lichamelijk de volheid van de goddelijkheid verblijft (Kol. 2,9) en waarvan we allen hebben ontvangen (Joh. 1,16). De geboorte van Christus “ heeft de maagdelijke integriteit van zijn moeder niet vermindert, maar geheiligd”. Tot zelfs te zeggen dat de maagdelijkheid van Maria haar moederschap heeft verrijkt. De liturgie van de Kerk eert Maria als de Aeiparthenos, “altijd maagd”. (Catechismus van de Katholieke Kerk: Deel I, 2^de sectie, paragraaf 499 – p.125).

Als heilige tempel van God, waar geen enkele schaduw de glans bezoedelt, was Maria het maagdelijke heiligdom, liefdevol voorbereid door de werking van de Heilige Geest, waar de wijding van Jezus als Opperherder zich voltrekt. (R. P. Le Rohelec).

De gewijde maagdelijkheid, naar het voorbeeld van de eeuwige maagdelijkheid van Maria, wordt aldus voor de Kerk , en door haar , voor alle Christenen door God gewild omdat zij de genade zouden ontvangen die van hen geestelijke volgelingen maken van Jezus Christus met het oog op de oprichting van zijn mystiek Lichaam. 

Maria werd door Aartsengel Gabriël als « Vol van Genade » begroet tijdends de Aankondiging.

Door Haar deelname aan het Leven en de Passie van de Redder, verdient zij de genade van het geestelijke Moederschap voor de hele wereld. Als maagd ontving zij van Jezus aan het kruis het maagdelijke  Moederschap in de persoon van de Heilige Johannes, de leerling waarvan Jezus hield. Door dit maagdelijk moederschap, is Maria “Moeder van de goddelijke genade”. Zij is de “Nieuwe Eva” die door haar bemiddeling bij haar zoon en als Middelares  van alle genades ons laat wedergeboren  worden in Jezus Christus (1 Kor. 4,15) in de Kerk door het Heilige Doopsel. Ze begeleidt ons met liefde tot het groeien in onze liefde tot Christus en tot datgene dat Hij heeft ingesteld, om de Zaligmakende genade in ons op te wekken: het Evangelie, het Kruis, de Sacramenten, de liefde en het respect tegenover de Geboden van God. Zij is bij uitstek de universele Middelares van genaden die ons naar Christus leidt en ons met Hem verenigt.

Het negeren van de eeuwige maagdelijkheid van Maria is een ernstige overtreding tegenover het barmhartige werk van de Goddelijke Wijsheid die over alles beschikt om de mensen tot de Heiligheid te brengen. Het weigeren van dit geloofsartikel leidt rechtstreeks naar de ontwaarding van de gewijde maagdelijkheid van de Kerk. Het ontkennen van de maagdelijkheid van Maria leidt uiteindelijk tot het verwelken van de geestelijke vruchtbaarheid van onze Moeder, de Heilige Kerk. Het laat de weg open naar het verdwijnen van het gewijde celibaat en naar ontelbare morele ontsporingen.

Zoals Maria, is elkeen van ons door God gekozen omwille van Zijn Liefde en meer bepaald de priester zoals Jezus zei aan de apostelen (Joh 15,16) “ Jullie hebben niet Mij uitgekozen, maar Ik jullie en ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht” Aldus brengt de priester , naar het beeld van Maria, Jezus in de Heilige Eucharistie. Tijdens zijn aanstelling bezingt de priester de grootsheid van God :’ Mijn ziel jubelt de Heer’ (Lucas, 1,46). Zijn aanstelling maakt van hem een andere Christus. De priester is arm uit zichzelf, maar is verheerlijkt door de gave die hij ontvangen heeft, om tijdens de Consecratie op het altaar het zuiver offer te brengen. Hij brengt het Heil aan de mensheid, het grote mysterie van de Verlossing dat tijdens elke Eucharistie wordt beleefd. Geheel gewijd aan Haar Zoon en vervuld van de Heilige Geest, is Maria, medeverlosser, Koningin van de clerus en Moeder van het priesterschap; Maria brengt ons Jezus in Zijn volheid; door de genades van de voorzienigheid van zijn hart, geeft de priester de genade door, dankzij zijn priesterschap in intieme verbondenheid met Onze Lieve Heer Jezus Christus voor de redding van de wereld. Laat ons God loven om Maria, maagdelijk tabernakel van haar Zoon, en vragen we aan onze goede Hemelse Moeder om de priesters van Jezus Christus te vormen en te steunen in hun heilige missie.

 “ Heilig Moeder van de Verlosser  open Hemelpoort,
Sterre der Zee, kom uw volk ter hulp dat valt en zich wil oprichten.
U hebt gebaard, o wonder !
Degene die u geschapen heeft, en u blijft steeds Maagd.
Ontvang de boodschap van de engel Gabriel
en heb medelijden met ons, zondaars. ”

Bedoelde intentie: deze 1e zaterdag aanbieden om de godslasteringen te herstellen tegen de Onbevlekte Ontvangenis van Maria.

Op 8 december 1854 wordt het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis plechtig afgekondigd in de Sint-Pietersbasiliek door Paus Pius IX met volgende woorden: «  … Door het gezag van Onze Heer Jezus Christus, van de zalige apostelen Petrus en Paulus en van onszelf verklaren, verkondigen en definiëren Wij dat volgende leer een openbaring van God is  : dat de Allerheiligste Maagd Maria op het eerste ogenblik van haar Ontvangenis, door een bijzondere genade en een bijzonder voorrecht van de Almachtige God, dank zij de verdiensten van Jezus Christus, Verlosser van de mensheid, gevrijwaard werd van elke smet van de erfzonde. Bijgevolg moet deze leer met overtuiging en volharding geloofd worden door alle gelovigen.  »

De belangrijkste reden die paus Pius IX aangeeft voor het dogma is de volgende: het past niet dat de Moeder van Jezus-Christus, die Majesteit en  Heiligheid van het vleesgeworden Woord is,  en  gekomen is om door Zijn passie en dood het werk van de duivel te vernietigen, dat Zij ooit besmet zou zijn door de zonde.

De Onbevlekte Ontvangenis is dus het volmaakte meesterwerk van de genade en de barmhartigheid van Christus zelf.Tijdens Zijn stervensuur wijdde Hij ons  toe aan Zijn Moeder,_ Vrouw, ziedaar uw zoon_, omdat wij  ook zouden deelnemen door onze toewijding aan Haar Onbevlekt Hart aan de Heiligmakende genade en aldus genezen worden van onze zonden.

Maria, Onbevlekt Ontvangen is het voorbeeld van de volmaakte zuiverheid aan dewelke elke mens moet reiken om God te behagen.Zij is het voorbeeld van genades die het Barmhartig Heilig Hart  van Jezus  over ons wil verspreiden. De genades  worden ons geschonken door de H Maagd. Tijdens de verschijningen in rue du Bac in 1830 vertelt Maria hoezeer belangrijk het is ons gebed tot Haar te richten om genades te krijgen van God.

Ste Catherine Labouré geeft volgende getuigenis: De Heilige Maagd hield een kleine wereldbol vast met daarop een gouden kruis. Zij schonk het aan God met een smekende bede. Plotseling werden haar vingers  overdekt met allerlei edelstenen waaruit stralen  schoten naar alle richtingen. Zij zegt: “Dit is het symbool van de genaden die ik uitstort over hen die mij er om vragen”.

Maria deed Catharina inzien hoe aangenaam het haar is, wanneer wij tot haar bidden, hoe edelmoedig zij is jegens allen die haar vragen, hoeveel genaden zij verleent aan hen die haar er om smeken en hoe blij zij is, te kunnen geven. Toen vormde zich een ovale omlijsting rond de H. Maagd, met aan de bovenkant deze woorden in goud: “O Maria, zonder zonde ontvangen, bid voor ons, die onze toevlucht tot u nemen”.

De devotie tot Maria  is intiem verbonden met de devotie tot het Heilig Hart van Jezus, die vroeg aan de heilige Marguerite Marie dit te verspreiden over de hele wereld.

In onze wereld die dorst naar Vrede en Liefde, wil Jezus de devotie tot het Onbevlekt Hart van Maria verspreiden  waarover Zij zelf  getuigde te Fatima op 13 juni 1917.

De Liefde van Maria leidt ons naar Christus.”Mijn Onbevlekt Hart zal de weg zijn die u naar God brengt”, zei ze aan zuster Lucie. Want het is in Haar Onbevlekt Hart dat God ons verlost. Door Haar ‘Fiat’ geeft ze aan Christus Zijn bloed  voor de bekering van de zielen.Zij is mede-verlosser door haar éénwording met de passie en de dood van Jezus aan het kruis. Daar begint haar roeping als Moeder van alle zielen door haar Bemiddeling voor het verkrijgen van  alle genaden. Te Fatima vraagt zij ons, en helpt zij ons, om ons steentje bij te dragen aan het werk van de Verlossing en het herstel van de zonden die God beledigen, voor het Heil van de zielen. Door de Rozenkrans toont zij ons de vruchten van haar leven en van het leven Christus.

De Hemel heeft gevraagd via de stem van Zuster Lucia van Fatima, de Herstellende Devotie / Verering van de Vijf Eerste Zaterdagen van de maand. Jezus verscheen aan Zuster Lucia in december 1930 en legde haar de betekenis ervan uit. (https:www.rosaireauxfrontières.be:2019/04/13/la-devotion-des-premiers-samedis-du-mois/).

Bieden wij de eerste zaterdag van de maand Juni, nu op 1 juni, speciaal op als herstelling voor de godslasteringen tegen de Onbevlekte Ontvangenis van Maria.

Zie hier een feit die aantoont dat de vragen van Onze-Heer niet uit de lucht zijn gegrepen.

Dit feit is al zowat vijftig jaar geleden gebeurd; helaas ervaren we vandaag meer en meer.

In het maandblad van ‘Voz de Fatima’ – de officiële publicatie van het heiligdom van Fatima, dat elke 13de van de maand verschijnt sinds 13 oktober 1922 – is in het nummer van 13 december 1961 volgende informatie verschenen:

Een godslasterlijke en satanische vereniging is gesticht in een zeker land, waarvan de leden zich verplichten godslasteringen uit te spreken tegen de Zeer Heilige Maagd. Deze organisatie houdt zich speciaal bezig met het rekruteren van zijn leden te midden van kinderen, hen aan te zetten om eindeloze litanieën van scheldwoorden tegen de Moeder van God op te zeggen. Tot zover gaat de boosaardigheid van sommigen… Het is de plicht van elke goede christene waarvan de eer van Zijn Moeder ernstig beledigd wordt, om die walgelijke misdrijven te herstellen. Eén van de dringendste vragen van Onze Lieve Vrouw tijdens Haar verschijningen in Fatima, was precies het HERSTEL tegenover Haar Onbevlekt Hart. Zij heeft zelfs aan de kleine herdertjes een kort gebed aangeleerd en hen opgedragen dit te herhalen vooraleer zij een versterving zouden doen :     “O Jezus, het is voor Uw liefde, als HERSTEL voor de beledigingen  aan het Onbevlekt Hart van Maria en voor de bekering van de arme zondaars.”

Deze beledigingen zijn heel reëel en het zijn ook deze die jullie worden voorgesteld om te herstellen nu de eerste zaterdag van de maand juni. Monseigneur Joao Venancio, bisschop van Leiria-Fatima, die erg geraakt is door deze informatie, zal een gebed voorstellen om die godslasteringen te herstellen:

O Maria, mijn zeer Heilige Moeder, om de  beledigingen aan Uw Gepijnigd en Onbevlekt Hart, en in het bijzonder de godslasteringen die tegen U gericht zijn, te herstellen, bied ik U deze bescheiden lofzang aan, met het doel U te troosten voor zovele ondankbare zonen die niet van U houden, en om het Zeer Heilig Hart van Jezus te troosten dat zo erg beledigd en bedroefd is door die smaad die tegen U gericht is.

Verwaardig u, zeer zachte Moeder, om mijn nederige en arme toewijding te aanvaarden. Maak dat ik van U hou en me elke dag opoffer voor U, meer en meer. Bekijk met ogen vol van medelijden al die ongelukkigen dat ze niet zouden talmen een toevlucht te zoeken, berouwhebbend, in uw moederlijke schoot.

Verwaardig U, Heilige Maagd, mijn lof te ontvangen.
Geef mij kracht tegen uw vijanden.
God zijgezegend.
Gezegend zij de hoog verheven Moeder van God, de zeer Heilige Maagd Maria.
Gezegend zijt de heilige en Onbevlekte Ontvangenis.
Gezegend zijt haar glorieuze Tenhemelopneming.
Gezegend zij de naam van Maria, Maagd en Moeder.
Gezegend zij Uw gepijnigd en onbevlekt Hart.Gezegend zij haar Zuivere maagdelijkheid.
Gezegend zij haar Goddelijk Moederschap.
Gezegend zij haar Universele bemiddeling.
Gezegend zij haar tranen en haar smarten.
Gezegend zijn haar genaden  waarmee God haar gekroond heeft tot Koningin van hemel en aarde.
Eer aan de zeer heilige Maagd Maria zeer geliefde dochter van de Vader.
Eer aan de zeer heilige Maagd Maria de Onbevlekte Moeder van de Zoon.
Eer aan de zeer heilige Maagd Maria  zuivere bruid van de Heilige  Geest.
Zeer Heilige Maagd  mijn lieve zachte tedere Moeder, Ik hou van U voor hen die niet van U houden; ik eer U voor hen die U niet willen erkennen als  hun Moeder.

Wees gegroet Maria…

O Maria zonder zonden ontvangen,  bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen.

Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans van Fatima, bid voor ons.

Onbevlekt Hart van Maria wees onze toevlucht.

O Smartelijk en Onbevlekt Hart van Maria, bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen. Amen.

Imprimatur : Wij verlenen een bijzondere genade aan degene die deze gebeden met godsvrucht bidden.

Leiria 13 april 1961

 + Joao  Bisschop van Leiria Fatima

---